پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

محمد مهاجری در نامه‌ای سرگشاده واقع گرا و در عین حال تند و جانبدارانه، به قالیباف نوشت که: تلاش‌تان برای رئیس‌جمهور شدن بعد از چند دوره و پس از ۱۹سال باز هم ناکام ماند و باید به همان سقف پرواز فعلی که ریاست مجلس است بسنده کنید. کاش به قولی که به نمایندگان داده بودید پایبند می‌ماندید و نامزد نمی‌شدید و اینقدر بد نمی‌باختید. حالا که اشتباهی بزرگ از پس اشتباهات متعددتان کرده‌اید و شکست خورده‌اید بیایید تا فرصت هست، گذشته را جبران کنید. حالا و در مرحله دوم انتخابات، در برابر یک انتخاب بزرگ قرار گرفته‌اید. یکی تسلیم شدن به همین جبهه انقلاب و دفاع از آقای سعید جلیلی و دوم برائت جستن از آن و ایستادن در سمت درست تاریخ. یک سمت تاریخ آن است که از اندیشه افراطی‌گری و طالبانیسم و ارتجاع و تحجر دفاع کنید و سمت دیگر تاریخ آن است که به این تفکر (که پشت صحنه اش را می‌شناسید) پشت‌پا بزنید. لازم به توضیح است که قالیباف بعد از خبر شکست انتخاباتی خود در مرحله اول، با صدور بیانیه ای، حمایت خود از جلیلی را اعلام داشت.

حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در دقایق اولیه آغاز رأی گیری برای چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در حسینیه امام خیمنی رأی خود را به صندوق انداختند. برخی از رسانه های معاند با بزرگ کردن تصاویر ، مدعی شدند که رهبر انقلاب به آقای قالیباف رای داده اند.مهدی فضائلی در حساب کاربری خود شبکه اجتماعی ایکس نوشت:رهبر انقلاب همواره بر مخفی بودن رأی خود تأکید داشته‌اند. آنها که سعی می‌کنند به هر طریق و به هر شیوه ممکن، رأی و نظری را به رهبری نسبت دهند، بی‌تردید مرتکب یک کار غیراخلاقی و بلکه غیرقانونی می‌شوند.

پنجمین مناظره انتخاباتی نامزد‌های چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری با حضور آقایان مسعود پزشکیان، مصطفی پورمحمدی، سعید جلیلی، علیرضا زاکانی، سید امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی و محمدباقر قالیباف برگزار و از شبکه‌های یک، شبکه خبر، جام‌جم، سلامت با رابط ناشنوایان، سامانه تلوبیون و رادیو ایران پخش شد.

در سالروز عید سعید غدیر خم و در آستانه‌ی انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم، هزاران نفر از مردم پنج استان کشور با رهبر معظم انقلاب اسلامی دیدار کرد‌ند. این مراسم با عنوان جشن «ولایت و اخوت» و با حضور مردم استان‌های گیلان، مرکزی، کهگیلویه‌وبویراحمد، خراسان شمالی و خانواده‌های شهدا و خدام آستان مقدس حضرت شاهچراغ فارس، صبح روز سه شنبه ۵ تیر ۱۴۰۳ با ذکر و مدح امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) در حسینیه امام خمینی (ره) برگزار شد. ایشان در تبیین خطوط اصلی الگوی زیست اسلامی به «عدالت» ، «اشداء علی الکفار»، «رحماء بینهم»، «درک رنج و سختی مردم از جانب حاکم جامعه» و «همراهی و اطاعت و کمک مردم به حاکمیت اسلامی» اشاره کردند و افزودند: غدیر زمینه‌ساز تحقق این خطوط تعالی‌بخش زیست اسلامی است و با این نگاه می‌تواند مایه وحدت همه فِرق اسلامی باشد و نباید آن را نقطه اختلاف شیعه و سنی قرار داد.

کتاب «برنامه فرانکلین در ایران» که چندماه قبل از نشر شیرازه توسط مهدی گنجوی به چاپ رسید، حاصل بحث تازه درباره جنگ سرد در بازه زمانی سال‌های ۱۳۳۲ تا ۱۳۵۶ بود.وقتی کلمه‌ای یا مفهومی مثل امپراتوری را استفاده می‌کنید به مجموعه تاثیر و تاثرها، فشارها، برنامه ریزی‌ها و... اشاره می‌شود که ناقض فرض اولیه دولت- ملت به‌عنوان واحد‌های خودمختار و مستقل است. درواقع می‌گوید در دنیا یک‌سری دولت- ملت وجود دارد که خودمختار نیستند، چون تحت‌تاثیر متروپل‌ها یا مراکز امپراتوریایی یا منطق امپراتوریایی و... قرار دارند. این با فرض اولیه در تعریف دولت- ملت در تقابل است، بنابراین مفهوم امپراتوری چیز‌هایی شبیه امپراتوری است. کتاب شرح می‌دهد که چه کار کردند و در کدام کشور‌ها این برنامه اجرا شد؛ ایران، الجزایر، عراق و ۱۲ کشور را نام می‌برد که در آن‌ها برنامه فرانکلین اجرا شد که موفق‌ترین‌شان ایران بود.

زخمی کردن انقلاب ها در قالب دمیدن به کوره دشمنی دائمی، خط مشی اصلی آمریکا در قرن بیستم بوده که این پروژه در قرن بیست و یک با امنیتی سازی ادامه یافته است. از نظر آمریکا احیای دشمنی و امنیتی سازی، اصل اساسی برای ایجاد اختلال در تحقق آرمان ها و وعده های انقلابیون بوده و تقلیل هویت انقلابی به دشمن انقلاب، خود دمیدن به کوره نظریه دشمن دائمی و امنیتی سازی آمریکا و غرب بوده است.در بعد از انقلاب، مواجهه با وضعیت اضطراری یعنی جنگ و ترور، به سیاست های جناحی و شکل گیری دولت استثنایی تقلیل یافت و به طرز ناخواسته ای به آن ها دامن زده، امنیت را در این چارچوب تعریف کرد و از آن پس بر اساس منافع دولت استثنایی استمرار یافت. پیامد تداوم چنین وضعیتی هم مشخص است. تقویت نفوذ، با افتادن در تله امنیتی سازی، تقویت اسلام مناسکی و تضعیف اسلام گفت و گویی . سوال اینجاست که آیا جمهوری اسلامی ایران ، مخاطرات نهفته در این نگاه را بخوبی تبیین نموده و حساسیت های لازم برای مقابله با آن را دارد؟

سعید لیلاز، تحلیلگر مسائل اقتصادی، بیان داشت که، دولتی که می‌خواهد تشکیل شود صرف نظر از هر گرایش سیاسی که دارد، مهمترین وظیفه‌اش این است که در حوزه اقتصاد کلان نه تنها راه آقای رئیسی را در مسیر رشد اقتصادی مثبت و بهبود فضای کسب و کار که انصافا خوب کار کردند ادامه دهد و آن را تعمیق کند. دولت بعدی باید بلافاصله قدرت خرید توده‌های مردم را بر اساس تورم و میزان رشد اقتصادی که در سال‌های گذشته اتفاق افتاده ارتقا دهد. باید به سمت آشتی ملی برویم و با بهره‌گیری از توان این آشتی ملی ناترازی‌های ایجاد شده در حوزه‌های مختلف اقتصاد را که تبدیل به ابر بحران امروز کشور شده رفع کنیم. وقتی قلب مردم را در حوزه اجتماعی و فرهنگی و کمرشان را در حوزه اقتصاد می‌شکنید چگونه می‌توانید از آن‌ها فداکاری بخواهید؟ حکومت باید به خواسته‌ها و گرایش‌های فرهنگی و اجتماعی مردم که بسیار هم معتدل اصولی و متدینانه است، احترام بگذارد. نه اینکه بعد از انتخابات این مردم شریف را به بی اخلاقی، بی‌عفتی و بی‌حجابی متهم کنیم. این نهایت ناامیدی پراکنی و بازگشت به عقب است.

بی‌تردید تایید «پزشکیان»، اتفاقی بزرگ در صحنه انتخابات ایران است که بار دیگر، احتمال قدرت گرفتن میانه‌رو‌ها را چند برابر افزایش خواهد داد. در انتخابات پیش‌رو ۶ کاندیدا، تایید صلاحیت شده‌اند. در نگاه اول، صحنه انتخابات و چیدمان‌ش، درست به مانند سال ۱۴۰۰ به نظر می‌رسد؛ ۴ کاندیدای اصولگرا - انقلابی، ۱ کاندیدای میانه‌رو و ۱ کاندیدای اصلاح‌طلب. اما تفاوت بزرگ این دو انتخابات، تفاوتِ اخلاقی-شخصیتیِ رقبای پزشکیان از ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۳ است که هم‌اینک، به دلیل تشدید سنگین درگیری‌های درون‌گروهی میانِ «دو قطب اصلی اصولگرا» (قالیباف - جلیلی)، کناره‌گیری و انصراف به نفع دیگری، بسیار بعید به نظر می‌رسد؛ مگر آن‌که از سطوح بالا به آن‌ها حکم شود. شاید اگر پزشکیان تاییدصلاحیت نمیشد، قالیباف می‌توانست آراء بخشی از میانه‌رو‌ها را تصاحب کند و بخش زیادی از سبدِ رأیِ نظام را از آنِ خود کند، اما تاییدصلاحیتِ پزشکیان، ورق را علیه قالیباف برگرداند. درست برعکس انتخابات ۱۴۰۰ که همه رقبای اصولگرای رییسی به سود او کنار رفتند و آراء آن‌ها به سبدِ رأیِ رییسی اختصاص یافت. با این شرایط انتخابات ۱۴۰۳، اگرچه از لحاظ شاخص ردصلاحیت‌ها شبیهِ انتخابات ۱۴۰۰ است، اما از از منظرِ شکلی، شباهتی با انتخابات ۱۳۸۴ دارد که به احتمال قوی، به دور دوم کشیده خواهد شد.

نتایج بررسی صلاحیت‌ داوطلبان انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم از سوی شورای نگهبان اعلام شد و همچنان نام زنان در میان تایید صلاحیت شده‌ها نیست؛ به عبارتی از میان 4 داوطلب زن ثبت نام شده برای انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم (معادل 5 درصد از کل ثبت نام کنندگان)، هیچ یک برگ سبز صلاحیت را از شورای نگهبان دریافت نکردند. در این گزارش به بررسی مناصب عالی اجرایی پرداخته که تا امروز زنان توانسته‌اند در ساحت سیاسی ایران دست یابند یا به دلایل مختلف از رسیدن برخی از آنها باز ماندند.

تصمیم قاطع بانک مرکزی در اجرای برنامه های اصلاحی با هدف ساماندهی شبکه بانکی تا جایی است که این بانک قصد دارد بانک های ناتراز و ناکارآمد را در صورت عدم اصلاح در بانک دیگر ادغام و یا منحل کند. بر اساس برخی شنیده ها، یک بانک خصوصی به زودی از چرخه بانکداری کشور کنار نهاده می شود. حتی شایعاتی مبنی بر حضور مالک آن در برخی از کشورهای ممنوعه نیز شنیده شده است. هرچند اقدامات بانک مرکزی در خصوص اصلاح نظام بانکی، اقدامات خوبی ارزیابی می شود اما بر اساس برخی شنیده ها ، شاهد تشکیل گعده های دوستانه از فرزندان برخی از مقامات، دامادها ، منسوبین برخی از مقامات در بعضی از بانک های تخصصی دولتی هستیم. بر طبق شنیده ها ، این کار بشکلی عامدانه برای حفاظت از صندلی مدیران عامل این بانک ها صورت پذیرفته و کمترین برخوردی نیز با حاشیه های اقتصادی ایجاد شده توسط این گعده ها صورت نمی پذیرد. جای دارد نهادهای نظارتی و امنیتی کشور با رویکرد راست آزمایی این ادعا ورود کنند. خیلی زشت است که مدیرعامل بانکی بگوید ( بر اساس شنیده ها و اگر راست باشد) همه را وامدار کردم و کسی توان حرف زدن ندارد ( اصطلاح وام دار کردم را ما بجای یک عبارت زشت دیگر، قرار داده ایم. اصل عبارت چیز دیگری است). در صورت نیاز، اطلاعات و مستندات شنیده شده و در اختیار، قابلیت ارایه به معاونت های تخصصی نهاد نظارتی یا دفتر رئیس قوه قضائیه را دارد.

علی اکبر گودرزی (هوادارانش او را در ابتدا «چوپان زاده آزاده» و سپس «امام» می‌نامیدند /زاده ۱۳۵۵ و در شناسنامه ۱۳۳۸ در روستای دوزان شهرستان الیگودرز - درگذشت ۳ خرداد ۱۳۵۹) مصداق همان آدم‌های با دانش اندک و ایمان زیاد بود که می‌توانست هزاران نفر را به پای برداشت‌های انحرافی خود از متون دینی، قربانی کند و یک جامعه‌ای را به قهقرا سوق دهد. وی تلاش داشت تا یک نظام سیاسی جایگزین جمهوری اسلامی فعلی تاسیس کند. در آغاز دهه ۱۳۵۰ چندین گروه سیاسی با ایدئولوژی اسلامی اعلام موجودیت و فعالیت کردند و تفاوت عمده گروه فرقان با همه آن‌ها در این بود که آبش با روحانیون در یک جوی نمی‌رفت و خواهان «اسلام بدون آخوند» بود. به همین دلیل، گودرزی در سال ۱۳۵۶ عبا و امامه طلبگی را کنار گذاشت و در سن ۱۸ سالگی، به تفسیر قرآن روی آورد و بنوعی گروه فرقان را تاسیس کرد. او از آیات قرآن فقط جنگ و جهاد و مبارزه را می‌فهمید و چیزی از صلح و زندگی در کلام او نبود. جمعیتی از جوانان مذهبی و پرهیجان در مساجد پایین شهر تهران در محدوده نازی آباد و جوادیه و میدان شوش نیز، گوش تا گوش می‌نشستند و این تفاسیر خون چکان را استماع می‌کردند. ایده اسلام بدون روحانیت را اولین بار اندیشمند پاکستانی، ابوالا مودودی، مطرح کرد. سپس دکتر علی شریعتی آنرا ذیل مبحث «جامعه بی طبقه توحیدی» شرح و بسط داد. اکبر گودرزی تحت تأثیر اندیشه انقلابی شریعتی تفسیری از قرآن به نام «ایدئولوژی توحیدی» تألیف کردو یکی دیگر از افرادی که تأثیر مهمی در شکل‌گیری ایدئولوژی گروه فرقان داشت، حبیب‌الله عاشوری، روحانی ناراضی بود. فرقانی‌ها هم به استناد همین حرف شریعتی، معتقد بودند که، چون روحانیت شیعه بصورت یک طبقه اجتماعی ظاهر شده، بنابراین برای تاسیس یک جامعه اسلامی خالص و بدون طبقه، باید این‌ها را از سر راه برداشت. به نظر آن‌ها «میان اسلام و روحانیت هیچ انضمام و انسجامی وجود ندارد». این ایده را بعد‌ها مجاهدین خلق پی گرفتند و در عین تاریک اندیشی‌های ایدئولوژیک و مذهبی، همچنان خودشان را مخالف «آخوندیسم» نامیدند. جدال رسمی روحانیون و فرقانی‌ها در سال‌های قبل از انقلاب را، مرتضی مطهری شروع کرد و از آنان با عنوان «ماتریالیست‌های مسلمان و منافق» یاد کرد. گودرزی بر خلاف بسیاری از روشنفکران مذهبی، در هر صورت با ظواهر و کلمات و آیات قرآن آشنایی کامل داشت و در پاسخ به روحانیون سعی می‌کرد که با ادبیات و منطق خودشان به آن‌ها پاسخ دهد. به نظر گودرزی از نظر قرآن «منافق کسانی هستند که همزمان با باند حکومت و باند مردم همکاری می‌کنند». اشاره او مستقیما به خود مطهری و نیز سید محمد بهشتی، محمدمفتح و جواد باهنر بود که در آموزش و پروش و دانشگاه دوره پهلوی تدریس می‌کردند و در عین حال، با حکومت پهلوی هم مخالفت می‌کردند. با پیروزی انقلاب و آغاز سال ۱۳۵۸، گروه فرقان دست به تفنگ برد و نخستین ترور‌ها در درون نظام نوپا را رقم زد. از سپهبد قرنی نخستین رئیس ستاد مشترک جمهوری اسلامی شروع کرد تا مطهری و مفتح و عراقی و در مجموع ۱۹ نفر را هدف قرار داد. آیت الله خامنه ای، هاشمی رفسنجانی، موسوی اردبیلی و عباس امیر انتظام نیز هدف سوء قصد قرار گرفتند و جان سالم به در بردند. بهانه این کار هم اطلاعیه مشترک مرتضی مطهری و مهدی بازرگان در خصوص لزوم بازنگری آثار شریعتی بود که بت و بوطیقای فکری فرقانی‌ها به حساب می‌آمد. در دیماه ۱۳۵۸ علی اکبر گودرزی در یک خانه تیمی در خیابان جمالزاده تهران دستگیر شد. محاکمه او به علی اکبر ناطق نوری و اسدالله لاجوردی سپرده شد. تعداد اعضای رسمی گروه فرقان حدود ۷۰ نفر اعلام شد. جمعی دستگیر و ابراز پشیمانی کردند و تعداد بر سرموضع ماندند و به همراه گودرزی در خرداماه ۱۳۵۹ اعدام شدند. هنوز هم در خارج از کشور اطلاعیه‌هایی به نام این گروه منتشر می‌شود.

سالهاست زخمی عمیق بر بدن نحیف و رنجور فوتبال ایران وجود دارد. زخمی که درمان آن پیش از طبیب حاذق، نیازمند عزم و اراده جدی دلسوزانی است که برای بازگرداندن این بیمار به آغوش گرم خانواده (میلیون‌ها فوتبالدوست)، از فشار، مداخله و احتمالا دست‌اندازی هیچ فرد یا نهاد و ارگان قدرتمند و صاحب نفوذی ابایی نداشته باشند و با ایستادگی در مسیر قانون، پرونده را تا رسیدن به سرانجام درست و مطابق انتظار، پیش ببرند. قریب یک دهه پیش پرونده قطور «فساد در فوتبال» تشکیل شد. در آن مقطع، برای تحقیق و مستندسازی زمانِ نسبتا زیادی صرف گفتگو‌های خصوصی با اشخاصی از بدنه فوتبال شد و در ادامه، عنوان بزرگ‌ترین پرونده فساد در ورزش کشور را از آن خود کرد. حتی پورمختار رییس وقت کمیسیون اصل نود مجلس در مصاحبه‌ای اعلام کرد که نام ۱۵ تا ۲۰ دانه‌درشت در این پرونده وجود دارد. اما هیچگاه پرونده به نتیجه نرسید یا حداقل افکار عمومی اقناع نشد چرا که نه خبری از اعلام اسامی دانه‌درشت‌ها و دانه متوسط‌ها (!) شد و نه محرومیت و تاوانی. حالا هم بیم آن وجود دارد که با ارائه اطلاعات قطره‌چکانی و شکل‌گیری ابهامات، شایعات و گمانه‌زنی‌ها، تنها شاهد دلسردی بیشتر مردم و نگاه توام با تردید فوتبالدوستان به نتایج دیدارها، داوری‌ها، تصمیمات و عملکرد مدیران باشیم.

ساعت ١٣ روز پنجشنبه مورخ ۱۰ خردادماه جاری خبر ریزش معدن زغال سنگ آبنیل در روستای بی بی حیات شهرستان کرمان با یک فوتی، ٢ مصدوم و درمان سرپایی سه نفر دیگر، مخابره شد. هنوز علت اصلی حادثه مشخص نبوده ولی این معدن در سال های گذشته نیز شاهد انواع حوادث مرگبار بوده است. موضوعی که جای دارد بشکل ویژه مورد توجه دادستان قرار گرفته و همانند معدن زغال سنگ طزره دامغان، دستور پیگیری داده شود.

نیلوفر چینی‌چیان در نشست «لزوم تبیین مناسبات صلح و فلسفه اخلاق در اندیشه سیاسی»، گفت: به نظر من جان لاک، ماکیاولی، هابز، مونتسکیو و روسو دست به دست هم داده‌اند که یک نظام اخلاقی را برای انسان به ارمغان بیاورند؛ نظام اخلاقی که اوج آن را در کانت می‌توانیم مشاهده کنیم. حکمرانی که نتواند از آزادی و امنیت دفاع کند، حکمران اخلاقی و شایسته‌ای نیست. اگر قرار است تن به قرارداد اجتماعی بدهیم، باید آزادی و امنیت ما حفظ شود. لاک مطرح می‌کند که هیچ قانون و اقتداری نمی‌تواند ناقض اصول اولیه وضع طبیعی، یعنی حفظ جان، مال و آزادی انسان باشد.

با توجه به پیش رو بودن انتخابات ریاست جمهوری در ایران، انتظار می‌رود که بازار‌های مالی کشورمان تحت تأثیر عوامل متعددی قرار بگیرند. همچنین، تغییرات در فضای سیاسی آمریکا که به ایران مرتبط است، نیز ممکن است اثراتی بر بازار‌های مالی ایران داشته باشد. از آنجایی که اولین مناظره انتخاباتی در آمریکا قبل از انتخابات ریاست جمهوری ایران برگزار می‌شود، باید منتظر دیدگاه‌ها و بیانیه‌های کاندیدا‌ها نسبت به سیاست‌های خارجی و ایران باشیم.

حمیدرضا صارمی با اشاره به موضوع خانه‌های خالی شهر تهران، گفت: هرگاه صحبت از مسکن سازی در شهر تهران می‌شود، نقد‌های زیادی به ما وارد می‌کنند که تهران مملو از خانه‌های خالی است، در حالیکه ما با کمبود مسکن در شهر تهران مواجهیم؛ بنابراین همه باید در این حوزه به یک اجماع برسیم که اگر تعداد خانه‌های خالی در تهران زیاد است، روند تولید مسکن باید متوقف شود؛ اما اگر چنین موضوعی صحت ندارد، باید این شائبه از اذهان پاک شود.

گمانه ها درباره علل سقوط بالگرد رئیس جمهور زیاد است. در طیفی از ابعاد فنی و آب و هوایی تا تخیلات و توهمات ، به این موضوع ورود شده است. برای دسترسی به پاسخ صحیح از یک طرف باید منتظر دریافت گزارشات رسمی باشیم و از طرف دیگر با کنار هم نهادن اظهار نظرها، می توان اقدام به ابهام زدایی تدریجی از روایات ها و دستیابی به حقایق نمود. غلامحسین اسماعیلی رئیس‌دفتر رئیس‌جمهور که در آخرین سفر آیت‌الله شهید رئیسی به آذربایجان شرقی حضور داشت، از حرکت سه بالگرد صحبت می کند و مدعی است که بالگرد آنها بالگرد سومی و انتهایی بوده و بالگرد رئیس جمهور در وسط قرار داشت و رهبری تیم بالگردها هم با سرهنگ مصطفوی ،خلبان بالگرد رئیس جمهور بود. وی در این مصاحبه، گزارشی از دیدارهای انجام شده در سفر، وضعیت آب و هوایی، اقدامات انجام شده بعد از ناپدید شدن بالگرد رئیس جمهور ، تماس های برقرار شده با آیت الله آل هاشم و مواردی از این جنس می گوید.بعد از چند روز سکوت، مهرداد بذرپاش نیز روایاتی از این سانحه نقل کرده است. علی نیکزاد نماینده اردبیل هم راوی روایتی از یک شاهد برای ترسیم صحنه سقوط بالگرد است. معدنچیان معدن مس سونگون، اقدام به انتشار یک ویدئو از بالگرد رئیس جمهور نموده اند و ... . این داستان ادامه دارد.

شنیده و گفته‌ایم «خدا هیچ پدری را شرمندهٔ زن و فرزند نکنه» ولی در این نوشته به این امر پرداخته‌ام که «خدا هیچ فرزندی رو شرمنده پدر و مادرش نکنه» چون این روزها فرزندان هم شرمنده والدین خود هستند؟! این روزها فرزندان میانسالِ بیکار شرمنده والدین خود هستند، مدیر عامل شرکت شرمنده کارکنان خود است، ناشر شرمنده مؤلف یا مترجم است، مشتری شرمنده خواروبار‌فروش و یا قصاب محل است، معلم شرمنده دانش‌آموزان است. هر کس به شکل و طریقی شرمنده آن دیگری است. در این بین، همچنان به انتظار نشسته‌ایم تا شاید اندکی شرم در کسانی ببینیم که این وضعیت را برای ما رقم زده‌اند. دستگاه تولید شرمندگی چه زمانی اندکی شرم خواهد کرد؟»

موسولینی و کلیسای کاتولیک دشمن مشترکی داشتند: لیبرال‌هایی که نه تنها اقتدار موقت کلیسا بلکه موجودیت آن را تهدید می‌کردند. پاپ پیوس یازدهم موسولینی را یک "فرستاده و فاشیسم را وسیله‌ای برای "بازآفرینی اخلاقی" قلمداد می‌کرد. درست مانند بسیاری از مستبدان قبل و بعد از او موسولینی متوجه شد که دین ابزار قدرتمندی برای تقویت حمایت و کنترل توده‌ها است. در واقع، این آن چیزی بود که او از ماکیاولی آموخت.

انقلاب فرهنگی یک پیروزی سیاسی کوتاه‌مدت برای مائو محسوب می‌شد، اما شکستی بلندمدت برای چین و ویرانگر بود. وسواس مائو برای تثبیت جایگاه خود در تاریخ، او را به ازبین‌بردن هرگونه تهدید احتمالی برای قدرت خود و تحمیل بهای سنگینی برای چین سوق داد. تکیه مائو به گروهی از دانش‌آموزان دبیرستانی و دانشجویان دانشگاهی برای اجرای انقلاب فرهنگی، یکی از فاجعه‌بارترین اشتباهات او بود. جوانانی که سرمست از قدرت بودند، از کارزار انقلاب فرهنگی برای کسب اطمینان برای دستیابی به جاه‌طلبی‌های خودخواهانه‌شان استفاده کردند. آزار و اذیت‌های صورت‌گرفته از طرف آن‌ها موجب ایجاد خلاء در بوروکراسی کشور و توقف کار بسیاری از بخش‌های دولت شده بود. مائو که توده‌گرا بود، احساس می‌کرد توده‌ها می‌توانند هر مشکلی چه اقتصادی، چه سیاسی و چه اجتماعی را صرفا با دردست‌داشتن قدرت حل کنند. این باور، اما صرفا به هرج‌و‌مرج، ویرانی، آشفتگی و پاکسازی سرمایه‌داران و مدیران صنعتی انجامید. وقتی این گروه‌ها حذف شدند، مائوئیست‌ها برای اداره نظام سیاسی باقی ماندند، اما دهقانان و دانشجویان و دانش‌آموزان توانایی اداره کشور را نداشتند. بسیاری از مردم چین فقط برای انجام یک کار مانند کشاورزی یا کار در کارخانه‌ها آموزش دیده بودند. آن‌ها هیچ مهارت مدیریتی یا فنی برای حفظ تولید نداشتند و کارخانه‌ها بدون مدیران آموزش‌دیده مناسب، قادر به فعالیت نبودند. مائو باور داشت تکنوکرات‌ها (فن‌سالاران) و روشنفکران فاسد هستند و برای براندازی نظام سیاسی نقشه می‌کشند. این ذهنیت موجب شد او درصدد جایگزین آن‌ها با افرادی وفادار برآید.